Van de dubbele val bij zijn debuut in Japan tot de drie onvergetelijke overwinningen in de World SBK: Troy Bayliss is de perfecte belichaming van de Never Give Up spirit die een onlosmakelijk onderdeel is van Ducati's DNA. De kleur rood, samen met het nummer 21, zijn de symbolen van een uniek, bijna niet te evenaren partnerschap dat zelfs de uitdaging van de tijd heeft overwonnen, zoals de Australische motorrijder zelf ons vertelt bij de lancering van de nieuwe Panigale V2 Bayliss 1st Championship 20th Year Anniversary. 

Troy, het is 20 jaar geleden sinds je eerste wereldkampioenschap SBK? Hoe voelt dat?

Eigenlijk voelt het niet alsof het 20 jaar geleden is... Ik zeg dat de tijd vliegt als je plezier hebt! En dat is wat er in al die jaren is gebeurd. Ik begon met Ducati te racen in 1998 met een privé-team en dat eindigde met het winnen van het Britse Superbike-kampioenschap. In 2000 begon ik bij het wereldkampioenschapsteam en sindsdien is Ducati een deel van mijn leven. We hebben onderweg veel ups en downs gehad, maar het is gewoon iets dat maar niet lijkt te eindigen.

Als je één moment uit al die jaren zou moeten kiezen, welk moment zou dat dan zijn?

Natuurlijk vergeet je nooit je eerste wereldkampioenschap, want je beseft dat je het zo moet doen, en dan streef je ernaar om het steeds weer te herhalen. Dat is ons nog een paar keer gelukt en voor mij was dat speciaal. Maar ik heb tijdens de hele reis zoveel mooie momenten beleefd dat het moeilijk is om er maar een paar aan te wijzen. De mooiste herinnering die ik nooit zal vergeten is misschien wel dat ik in 2008 in Portimao over de streep kwam, met een derde wereldkampioenschap, maar ook wetende dat het mijn laatste rit op wereldniveau was en het einde van mijn leven in Europa.

Je hebt gewonnen met drie verschillende generaties Ducati. Wat is je favoriete generatie?

996, 999 en 1098 pasten allemaal zo goed bij mij. Het maakte niet echt uit op welke generatie ik stapte, ik had altijd het gevoel dat ik in mijn eigen stoel zat en dat de motor voor mij gebouwd was.

Wat vind je van de nieuwe Panigale V2 Bayliss 1st Championship 20th Anniversary?

Ik denk dat het een weerspiegeling is van wat we in het verleden samen hebben gedaan. Mijn tijd en mijn carrière speelde zich af op de V-twin, dus als ik de nieuwe motor zie met de V-twin en het trellis frame voelt dat heel goed. Natuurlijk gaat alles met de jaren vooruit. De motoren worden sneller en er zit veel meer elektronica op dan vroeger. Ze zijn zo veel mooier en vriendelijker om op te rijden en een veiligere optie om de mannen sneller te laten gaan. De nieuwe Panigale V2 Bayliss 1st Championship 20th Anniversary is een geweldige kleine all-round motor waar veel mensen plezier aan zullen beleven, en ik kijk ernaar uit om er nog wat rondjes op te rijden. Ik heb ook gevraagd of ik misschien eigenaar kan worden van #21 van de serie, want ik heb ook een paar neefjes van deze motor in de schuur staan en ik zou er graag nog een bij hebben.

Het getal 21 is ook iets wat je nooit opgaf. Waar komt het vandaan?

Toen ik in de wereldploeg werd opgenomen, zei Davide Tardozzi: "Troy, welk nummer wil je?". Davide was altijd erg direct, erg scherp, we zijn al vele jaren goede vrienden. Ik zei tegen hem "Ik weet het niet, het kan me niet schelen". Dus zei hij: "Oké, je krijgt 21, dat is wat mijn nummer was." En ik vond het echt een cool nummer. Michael Rinaldi heeft nu het nummer 21 in het wereldkampioenschap SBK, wat leuk is om te zien, en hij heeft nog niet zo lang geleden ook gewonnen, wat nog beter is.

Over winnen gesproken, welke invloed heeft die dag in Assen in 2001 op je carrière gehad?

Het heeft zeker duidelijk gemaakt wat we konden en het heeft me zeker een speler voor het volgende jaar gemaakt. Het was goed voor mijn hoofd om een kampioenschap te winnen, wetende dat ik het kon en het liet me op een goede plek achter, wetende dat ik terug kon komen en een van de snelste jongens op het circuit kon zijn en dat de jongens naar me keken als de te kloppen rijder.

Je werd een held voor veel Ducatisti, en dat ben je nog steeds. Ducati is een zeer gepassioneerde familie, wat is jouw relatie met de Ducati familie?

Na al die jaren ben ik nog steeds een grote Ducati fan en ik voel me zeer bevoorrecht om deel uit te maken van Ducati. Ik kom altijd naar de World Ducati Week. Ik denk dat ik er in meer dan 20 jaar nog nooit een heb gemist. Het is een hele speciale tijd en het is een geweldige plek voor Ducati om alle rijders, de teams en de motoren te laten zien. Iedereen die een Ducati heeft komt langs, het is een van de grootste evenementen waar ik ooit ben geweest en ik heb er altijd zo'n geweldige tijd. Ik hoop dat het in de nabije toekomst terug kan komen, ik wil er echt weer bij zijn.

En we kijken er echt naar uit dat je ons komt vergezellen. Misschien met je zoon Oli?

Ja, onze jongste zoon Oli rijdt nu in het DesmoSport Ducati team in het Australische Superbike Kampioenschap. Hij heeft zijn eerste overwinning behaald met de Panigale V4 R. Dus ja, het is een heel speciaal jaar geweest voor ons jongens en we kunnen niet wachten om het te vieren met alle Ducati fans over de hele wereld.